kardeşim bak ben çok esprili sempatik güler yüzlü biriydim ama hayalini kurduğum şeylerin çoğu paramparça oldu ve hiçbir şeye inancım kalmadı şimdi bir devlet üniversitesinde makine mühendisliği okumaya çalışan onu da başarabilmesi zor olan yazdığın şu uzun yazıyı bile okuyacak kadar asosyal oluyorum ama sonra bir bakıyorum herkes sahte her şey anlamsız sosyal ya da asosyal olmak dışarı çıkıp 2 check in yapmaktan ibaret değil herkese her şeye rağmen gülmeyi deniyorum başkaları için değil kendim için gülmeyi deniyorum egoyu ve kibiri kendime zırh yaptım böylece kimseyi umursamıyorum çıkıp dolaşıyorum hava alıyorum önemli olan mekanlar değil insanlar değil önemli olan kişinin kendisi ve güzel kardeşim hayattaki en büyük sosyallik birinin hayatını değiştirebilmek bence önce kendinden başla ve bir kişi de olsa faydan dokunsun mesela bana resim dersi verebilirsin * hadi allaha emanet ol