beyler kısa ve öz olmaya çalışıcam, şu an üniversiteyim

her şey ilkokulda başladı beyler, mahallede oyun oynayan hergün dışarda gezen bi çocuktum. ilkokul 4 te bi tenefüs erkekler sınıfın arka köşesinde toplandık kızları konuşuyoruz. Bi tane huur çocuğu vardı herkese tek tek sordu kimi seviyosun falan diye, herkes başka başka isimler söyledi en son bana sordu, bekledim baya sonra söyledim, bu dıbına koydugum huur cocuguda : bende onu seviyorum dedi, ben kavga edicez falan sandım bu bin bisi olmamış gibi devam etti. Bu dıbcık huur cocugu öbür gün kıza benim onu sevdigimi söylemis ( nasıl söyledi bilmiyorum bin ) sonra yanıma geldi o seni sevmiyomus hatta nefret ediyomuş senden dedi.
Beyler o an o binin yüzündeki sırıtma ifadesini görseniz yemin ediyorum agız yüz gibersiniz. Ama ben o esnada nedense bu binin dedigine üzülmüştüm ak. ilk defa aşık oldugum kızla aramda olabilecek her şeyin bittiğine inanmıştım. ondan sonraki o okulda 1 yılım çok sorunlu geçti. Pgibolojim bozulmuştu sınıftaki kızlara şiddet falan uygulamaya başlamıştım saçlarını çekip kafalarına vuruyodum, o zamanlar beni seven sarışın sınıfta güzel bi kız vardı beni sevdiğini sonradan çaktım ama kafam hep benden nefret ettiğini duyduğum kızda ve bunu gelip söyleyen züt elçisi dıbcık huur cocugu bindeydi.
Bundan sonra ailem beni ortaokula cemaatin özel okuluna gönderdiler düzelsin diye. Sınıfa girdim gittim en arka köşeye oturdum derste resim falan rahat çizebilmek için. Herkes doluştu sınıfa, öğrencilerin çoğu ilkokuldan beri bu kurumdaydı. Kızlar falan devletteki gibi değildi, erkerklerle çok konuşmuyolardı bende zaten hafiften sosyalliğimi kaybetmiştim sanki kızlardan birine tekrar aşık olursam benzer şeyler olucakmış gibi geliyodu bende 2 sene kızlarla konuşmadım o zamanlar çevremde "asosyal" sözleri dolaşmaya başladı. O zamana kadar hiç tek başıma yada arkadaşımla otobüs/minibüs vs binmemiş ve biyerlerde takılmamıştım. Ortaokulun son senesi gelmişti, sınıfın hatta 8lerin en cool çocuğunun kankasıydım, herkes beni iyi resim çizmemden tanıyodu ama başka bi tak yoktu bende. Galiba 8. sınıfın sömestıra girdiğimiz cuma gününde , sınıfa bi kız geldi, kendisi sanırım benim yanımdaki arkadasa aşıkmış ( cool cocuk dedigim ) bu cocukta kız sınıftan girerken, geldi yine tipini gibtigim dedi. bende tanımıyodum onu, bi baktım kıza 2. kez falan değil daha ilk yüzünü gördüğümde dondum kaldım. Kıza ilk görüşte aşık olmuştum amk. Sene sonunda kadar mecnun gibi rüyalara hayellere dalıyodum derslerde vs. Hatta çok belli etmiştim sınıftaki binler aşık mı oldun la sen gibisinden konuşmaya başlamıştı. Sonra bi gün sınıfta resim çizerken bu kız geldi -büyük ihtimal benim yanımdaki arkadaş için ama o yoktu, zaten o hiç sevmiyodu bu kızı- buda geldi sınıftaki diğer kızlarla konuşurken benim çizdiğim resimlere bakmaya başladı. Sonra bana bişiler sordu , resimlerle alakalıydı ama o benimle konuşmaya başlayınca ben mavi ekran attım, ne sorduysa sadece "ne? " diyebildim. Bu bana 2. şok olmuştu hayatımda, yaptığım mallıktan utandım ve eve gittiğimde odama kapanıp ağladım. işte bu gün normal bi asosyal oldum, tabi bide lise vardı, master ımı lisede yaptım lise tamamen erkekti. Asosyal olmamın gereğiyle ders çalışmasamda dersten kaçıp gidecek biyeri olmayan biri olduğum için sbs sınavından 500 üzerinden 470 gibi, mal birinin almaması gereken bi puanla okula girdim.
Bu okul asosyalliğimi üst düzeye çıkarmama zemin hazırladı çünkü full erkekti. Geçen yıllarda kendimi bilgisayar oyunlarına ( her asosyalin yaptığı gibi ) adadım. bi süreden sonra oynamak, kazanmak yetmiyor beyler çok uzun sürelerden bahsediyorum. Artık oyunun içinde yaşayan biri olmaya başlıyosunuz, sanal bir manzaradan zevk alıyor ve sanal ortamda tıpkı gerçek hayattaki gibi olaylara duygu katarak yaklaşmaya başlıyorsunuz. Oyunun birinde düşük level adamları kasarak onları çeşitli vaadlerle istediğim class yaptırdım ve onları clanıma alıp aile gibi bir topluluk kurdum, bu oyunu binlerce saat oynadım. Yaz tatillerinde insanlıktan çıktım, 33 saate varan aralıksız bilgisayar oynadığım zamanlar oldu defalarca kez. Ve 17 yaşında hâla toplu taşıma kullanmamış, markete bile yılda 1-2 kez giden ucube olmuştum. internet üzerinden benim gibi asosyal birkaç kızla konuşmayı da başardım. Kız olduklarının %100 kanıtı bile yoktu ama abaza bile olsam hiçbiriyle aşk/cinsel mevzulara girmedim, tek iyi yapabildiğim şey resimden girdim mevzulara, biriyle bi gün 10 saat bile yazıştığım olmuştu. Ona resim öğretmeye çalıştım, lise son sınıfı nerdeyse hergün bu kızla yazışarak geçirdim ama asla senden hoşlandım falan demedim çünkü ölümüne korkuyodum amk işleri tak edersem diye. Lise son sınıfdaki çalışmam bu kız yüzünden kötüye gitmişti ama bu mal arkadaşınız devlet ünisinde bilgisayar mühendisi oldu. Oynadığım online oyunlar gereği de ingilizcem elimde olmadan çok gelişmişti altyazısız diziyi izleyip anladığımda fark ettim bunu.
Kısacası beyler ben böyle olmak istemezdim ama artık geri düzelmek istemiyorum diyebilirim. Zayıflık düzeyim yavaştan artıyor. Beni kadınlar bu hale getirdi, şaçlarım omuzlarıma geliyo kestirmek istiyorum ama berbere gidiceksin kapıyı açıcaksın selam vermen lazım sonra nasıl olcak onu tarif ediceksin iş bitince ücreti sorman lazım sonrada çıkarken o anki havanın haline göre iyi günler/akşamlar veya hayırlı işler/günler demen gerek, bi asosyal için yapması zor işler bunlar. Ne haldeyim görün beyler beni düzeltebilene özel resim dersi veriyorum kız tavlarsınız.