Saat 21.57, buradayım.. Herkese iyi akşamlar.. Bu gece finalimizi yapıyoruz..

https://www.youtube.com/watch?v=F8feAu79_Ec - bir şarkı paylaşalım, hikayenin bu kısmına kadar hislerime ortak olan kardeşlerim için..

Pgibolojik savaşlarımın galibi hep bilinçaltım oldu. Gün boyu düşünmemeyi başardığımda, uykumda yakaladı beni.. Uyanınca, bir bir hatırlıyordum yılbaşı sonrasında hayatımdan kayıp giden güzelliklerle dolu geleceğimi..

Hafızamın derinliklerine saklanmış olan "ben de senin için arkadaşlarıma 'charlyi seviyorum' demeye başlamıştım, değmezmişsin" diyen Gizem'in, telefonda her şeyi anlattığımdaki ses tonu..

Anılarla dolu olan geçmişimizin, onlarda kaldığım günün ertesinde yaptığımız tekne turundaki sohbetlerimiz, beni tekneden denize itişi..

Lisedeyken, eğer baloda saçımı üç numara kestirirsem benimle evleneceğini söyledikten sonra, bunu yazılı belgelere döküp, altına imza atışımız..

Lise yıllarında yaptığımız yılbaşı çekilişinde bana onun adının çıkması, hediye almayı unutuşudan sonra yediğim fırça ve o sene telafi etmek için aldığım poların, bu yılbaşından önceki aralık ayında onun üzerinde oluşu..

Aşılmayan duvarları, mesafeleri, egosu olduğunu düşündüğüm; bana, sevgime, çabalarıma haksızlık ettiğine inandığım Gizem'in, benim için okul kaydını bambaşka bir şehre aldırmayı düşünmesi..

11. sınıfta omzumda ağlayışı, 12. sınıfta omzumda uyuyakalması.. 12. sınıfın okul gezisinde, otel odasında arkadaşlarla birlikteyken bana kahve hazırlaması ve devamındaki "geleceğe hazırlık" esprilerinin bizi güldürmesi..

Her sabah, her gün, her gece aklım bir başka şekilde bir başka anıyı gözlerimin önünde canlandırmaya başlamıştı.