Gözüm hem karanlık tarafa hem de ileride ki bana arkası dönük varlığa ilişiyordu. Varlık artık tam önümde duruyordu. Nefes alıp vermesini omuzlarından anlayabiliyordum. O anda arka tarafta bir kargaşa oldu. Kafamı karanlık olan bölüme çevirdiğimde, daha önce uyandığımda, karşı ki koltukta oturur vaziyette gördüğüm yaşlı adam, cinlerin o karanlık bölgeye zütürdükleri ışık sayesinde aydınlanmış olarak görünüyordu. Adamın gözleri o gece ki halinde ki gibi donuk değil aksine sanki bir yere kollarından bağlıymış gibi çırpınıyordu. Gözlerini tıpkı o gece ki gibi bana dikmişti. Sanki görünmeyen bağlı olduğu yerden kurtulsa bana saldıracak gibi, oradan kurtulmaya çalışıyordu. Bana bakar vaziyette iken gözleri bir anda kırmızıya dönüştü. Vücudunda değişiklikler oluyordu. Önce sakalları yok oldu. Ardından bedeni küçülmeye ve sıskalaşmaya başladı. Gözlerinde ki alev arttıkça yüzünün şekli değişip korkunç bir şekil almaya başladı. Bu değişimler olurken köyün ahalisi olan cinler o varlığın etrafını sardı ve artık o kısım beni için görünmez oldu. O kısımda inanılmaz bir kargaşa oldu. Sanki bütün cinler o varlığın üzerine saldırmıştı. Bir süre sonra kalabalık açıldığında yerde alevler içinde yanan bir beden vardı. Masmavi çıkan dumanlar resmen orda ki varlığı tamamen eriterek yok ediyordu. Oraya doğru adım attım. Yaklaştığımda hissettiğim ise, aslında oradaki şeyin ateş değil aksine soğuk bir etki olduğunu hissettim. Mahluk yanmıyor, aksine donarak ölüyordu. Onu öylece orada bıraktılar. Tüm mahlukat benim arkama doğru bakmaya başladı. Bana baktıklarını sanmıştım lakin ateş saçan gözleri arkama bakıyordu. Bende arkama, onların baktığı yöne döndüm ve oradaki varlık hala arkası dönük duruyordu. Tekrardan yaklaştım ve bana yavaş-yavaş arkasını dönmeye başladı. Dönerken, önce beyaz uzun sakallarını gördüm. Bana tamamen döndüğünde karşımda ki duran. Rahmetli dedemdi.