Hayatın ölümlü olduğunu düşündükçe yaşama sevincim gidiyor sanki. Gülüşlerim bile ulan zaten ölücez amk ölmüyecek gibi gülüyoruz diyorum. Hemen toparlanıyorum bazen aşırı hızlı geçen muhabbet sohbette unutuyorum belki ya da yalnız kalmadığımda. Aşırı hızlı geçen hayat, hayatın bir 10 seneki haliyle şimdi ki halinin karamsarlığı ve geçen sürenin nasıl bu kadar hızlı geçtiğini düşünmek. Acaba bir 10 - 20 sene sonra çok hızlı mı gelicek gibi düşünmek. Anında ölümü hatırlamak. Aslında olağan hayat çerçevesinde bireyin hayata neden geldiğini hayata Dünya denen gezegene gözlerini açmadan önceki karamsarlığı beni islam inancıma yöneltiyor ama islam'ı da düzgün ve nizamlı yaşayamıyorum. Acaba bu mudur içimdeki boşluk ya da bu muydu içimi dolduramayan his.Bir önceki ve bir sonraki his , yeni gelen nesil , hızlıca dönen Dünya. Günlerin geceleri, gecelerin gündüzleri kovalaması.Bu da bireyi yani beni zevk alamamaya itiyor.Çok saçma ama olur ya amk ölecez zaten diyorum lan ölecez. Karamsarlıklarla ve yorgun hayatımla,21 yıla zirveyi dayamak ve bundan önce veyahut bundan sonrayı kestirememek,bir amaç bir nesne uğruna yaşamamak, işte hepsi bu aslında. Gülen insanların, mutlu insanlara iç geçirmek gibi. Belki de bu fazla sorgulamaktan geçiyordur, belki de olağanı olağana bırakmak gerekir. Belki de düşünmeyen ve saf insanlar mutludur sadece akli dengesi olmayanlar gibi.Çocukluk güzeldi be usta çocukken temizdik de büyüyünce mi kirlendik ki ? işte öyle bir hayat arkadaşlar. Şimdi diyecek birileri camdan mı atlayah amuğa goyum diye anlıyorum hayat devam ediyor. Mutlu ve huzurlu olmanız dileğimle. isteyip de olamadıklarınız, olup da istemediklerinizle barışın *