11. sınıfa başlıyorduk artık. Demir ile hiç takılmıyor sadece dik dik bakışıyorduk. Bunun yakın arkdaşı halil. Halil kelimenin tam anlamıyla huur çocuğuydu. Demir de ondan farksızdı.

11. sınıfta sınıf ortamından bahsedeyim. Sınıfımızda halil vardı. O tek takılır geri kalanlar beraberdik. Ben erdem ve aytaç ( ismi ömer ama aytaç demek istedim.) 9 ve 10 da da hep beraberdik bu ikisiyle şimdi de beraberiz güzel insanlar. Çok sevdiğim. Hep yanında olduğum ve hep yanımda bulduğum. Asla bana ihanet etmeyip her zaman yanımda olan…

Erdemin sevdiği biri vardı. Çok seviyordu. Ama sevdiği kız halilden hoşlanıyor ve erdeme inat halil onunla takılıyordu. Tabii ki bunu yapamazdı. Buna izin yoktu. O lanet bir şerefsizdi. Erdemi üzmeye hakkı yoktu. Nasıl oldu bilmiyorum ama halil erdeme laf etti. Hepimiz bunu bekliyorduk. Birden bir sürü insan halili dövmeye geliyordu. Kimse onlara dur demiyordu. Çünkü biz böyle olmasını istiyorduk. Öylede oalcaktı. Her teneffüs halili sıkıştırıp. Tek bir laf etmesini bekliyorduk tabii ki etmiyordu şerefsiz.. Ama bu ilk kavga değildi.. Sonda olmayacaktı…

Günler ilerliyor damla ziyaretime geliyordu. Mutluyduk sebepsiz güzel bir şekilde. Aileler ayrılmamızı istiyor ama olmuyordu ayrılmıyorduk ayrılmayacaktık. Biz birbirimizi seviyorduk. Buluşuyorduk onu seviyordum ama o kadar çok sevdiğimi sonradan farkedecektim. Onu biraz sıkıyordum benim istediğim gibi yaşamasını istiyordum. itiraz etmiyordu ama bir gün patlayacağını ikimizde biliyorduk. O gün bugün değildi.