Babam ameliyat olduktan sonra sigarayı bırakmış sırf benim için yaşıyordu zaten o günden ve o sözlerden sonra babama karşı bir sempati uyanmıştı. 10. sınıfa başladığımda yeni bir sınıfa geçmiş yeni arkadaşlar edinmiştim. Ortamlarda sürekli espri yapar arkadaşlarımı güldürürdüm. Onlar beni hep mutlu hep iyimser bir insan olarak gördüler ama ben aslında güçlü görünmeye çalışan zavallının tekiydim ne gram duygum vardı ne de gram insanlığım hiç bir şey hissetmiyor sanki öylesine yaşıyor gibiydim benim ruhum ölmüştü ruhum