Tabiki ablamı dinlemeyip devam ettim. Onda beni neyin bağladığını bilmiyorum.. Ama vazgeçemiyordum. Çok çok salaktım.

Okulda olan geri kalan olaylar basit kavgalar falan. Artık Yaman Bekir ve ben takılıyorduk. Demir ali ile takılıyordu. Küsmüştük. Bitmişti o mükemmel kardeşlik büyük yoldaşlık bitmişti. Pişman mıyım asla. O zaman beni üzmüş olabilir ama artık gibimde bile değil.

Ama en çok üzüldüğüm şey beyzadan ayrılıyor olmamdı. Okul değiştirebilirim demişti. Bu beni çok üzmüştü. Cidden çok üzülmüştüm ve ben sayısalı seçecektim o ise dil bölümünü her türlü ayrılacaktık ama böyle olmasını istemezdim.

Yaz gelmiş ablam üniversitesinden dönmüştü. Selinle olan ilişkimi farkedip bizi kesin olarak ayırmıştı. Artık bitmişti. Üzülüyordum ama elimden bişeyler gemiyordu. Bir süre sonra yokluğuna alıştım. Ama unutamamıştım. Unutmak için beyzayı düşünüyordum. Kendim bile farketmeden beyzaya aşık olmuştıum. Onca kavgdan sonra o yakınlığımıza bana olan gülümsemesine benimle voleybal oynaması. Tatlı gülüşü her şeyini yazın ortasında ondan çok uzakta farketmiştim. Çok salaktım.