O gece geç saate kadar durduk. Sonra yatmaya karar verdik ışığımız açık yattık. Annemle babam beni ortasına aldılar. Dedem çocuk kalkıp giderse bi tokat atıp uyandırın dedi.
Hiç gözümü uyku tutmadı, ananem hariç kimse uyumuyordu, herkes düşüncelerdeydi.
Bir ara köyde ışıklar kesildi. Ama hala ananem hariç herkes uyanıktı. Işık gittiği anda babam ışık gitti korkmayın dedi cama yöneldi karşı köylere baktı, ışık her yerde gitmiş dedi tekrar yatağına yattı. Karanlık olunca fazla dayanamamışım demek ki uyudum….. Uyumaz olaydım….
Sabah ezanına yakın saatlerdi birisi adım ile seslendi , kafamı çevirdim baktım başımı koyduğum yer kiler odasına bakıyordu. Normalde odamızın kapısı kapalıydı ama babam ve dedem sabah namazı için erkenden kalkmışlardı. Odadan çıkarken de tekrardan gürültü olup uyanmasın kimse diye düşünmüş olacaklar ki kapıyı çekmemişler. Kapı da açıkken sonuna kadar gidiyordu. Kiler odasının kapısı zaten açıktı. Oranın camı daha alçak olduğu için içeri annemin fare girer korkusu olduğundan hiç açılmazdı.
Bu nedenle de kiler odası genelde kapısı açık olurdu.

Ben uyandım adımla seslenince. Baktım hava alacakaranlıktan daha da karanlıktı. Daha elektrik gelmemiş olacak ki sokak lambaları da yanmıyordu. istemsizce kiler odasının cdıbına baktım. Orada biri vardı. Yüzü görünmüyordu. O kısım bildiğin boştu, sadece bir beden vardı yüz adına hiçbir şey yoktu . Cama doğru yaklaştı. Olmayan yüzünü cama sürttü. Beni gözetliyordu.