Gölgeler duvar üzerinde bir bölgeye ayrı ayrı toplanır gibi oldu. Sanki yavaş tan fiziksel bir boyut geçmeye çalışıyordu ve o an milyonlarca insan aynı anda konuşuyor gibi anlamsız laf karmaşası oluşuyordu kulağımda Felç olmuş gibiydim. Sadece etrafı duyuyordum bir anda ortalık sessizleşti, mumlar normalleşir gibi oldu ama ben çözülmüyordum, çarpıldım felç oldum sandım. O an insanın aklından hayatı film şeridi gibi geçiyor. Derken mumun biri söndü diğer mum ise öyle bir parladı ki resmen ev yanacaktı tavana vurdu ve o an yıldırım çakmış gibi oda tamamen aydınlandı o bir anlık aydınlıkta odanın içinde ayakta duran 100lerce farklı tipte suretler vardı. Tiplerini tarif etmek gerekirse kısa boylu tuhaf bakan gözlere sahip sivri kulaklı ve bulanık, yarı duman yarı suret hali olarak görünen, çok korkunç olmasalar da insan olmadıkları belli olan suretler vardı. Biraz hafif kalacak ama bu fotoğraf biraz olsun fikir sahibi olmanıza yardımcı olabilir.
http://imgim.com/image/zuzum.jpg
Tam o sırada mum o yüksek ateş ile tamamen söndü . O ateş evi aydınlatmış olacak ki babamın sesini duydum koşarak odanın kapısını açtı. Tam o sırada da mum sönmüştü ve ben hareketsizce oturmaya devam ediyordum. Gördüklerim karşısında şoka girmişim, babam geldikten sonrasını pek hatırlamıyorum babam beni soğuk suyun altına sokmuş o zaman kendime geldiğimi hatırlıyorum.