Yusufçuk bir erkeğin eşine sevgilisine olan sadakatininin simgesiydi. Hatta bir dönem bayağı modaydı millet kız arkadaşına sevigilisine yusufçuk alıyordu. Bu karı kesin evli olum halitziya dedim. Ama o memintoların, o süt gibi memintoların çatalından kendimi alamıyordum. BU karı ne giyerse giysin, dekoltesi olmasın üzerinde ciksi duruyordu. Ya memintolar baş kaldırmış ya da ona uygun südyen giyiyordu.
-eeee halitziya?
+eee ne Asuman?
-anlat ne yaptın
+Asuman bu gün sen anlat hadi.
-Ne anlatayım?
+Hangi şirkette çalıştığını bile bilmiyorum, anlat işte ne mezunusun, nereden mezunsun, burada hangi şirkettesin(teknokentte olduğunu anladım ama mesele Asumanı açmak.)
-Hmm... tamam anlatayım ozaman. Bu üniversitenin End. Müh. Bölümünden mezunum. Felanca falanca şirketlerde çalıştım yıllarca. Sonra yüksek lisans yapmaya karar verdim, gene bu üniversitede yüksek lisans yaptım, biraz geç oldu ama olsun geçen sene bitti yüksek lisans.
+Eeee Asuman sonra?
-Ben burada Yüksek Lisans a başladığımda hocam Teknokent yönetim kadrosunda, teknokentte ofiste bulunacak bir yöneticiye ihtiyacımız var dediler. Bende Buraya başladım.
+E o zamandan beri napıyorsun?
-Şimdi burada çalışıyorum, doktoraya devam ediyorum işletmede. Ayrıca burada doktora danışmanım ile tez projesi yapıyoruz falan.
+iyi bakalım, e Asuman
-E ne
+Güzel alımlı bir kadınsın, evlenmedin mi bekar mısın? Hayatında kimse yok mu?
-halitziya ben artık gideyim.(Kadın birden kızardı bir tuhaf oldu sanki kaçıyor gibiydi)
+ne oldu Asuman yanlış bir şey mi sordum?
-ayır halit ziya, sorun yok sadece benim gitmem lazım.
+Asuman sana bir şey demedim, hayatında kimse yok mu güzel kadınsın dedim.
-halitziya bu konuyu konuşmak istemiyorum.
+neden öfkelendin ki Asuman tamam kouşmayız ama ben sana anlattım tüm özel hayatımı, sevgilimi üstelik ilk tanıştığımız gün.
-halitziya şuan konuşmak istemiyorum.
+tamam Asuman hanım.