adım ercan. izmitte doğup büyüdüm. ayıptır söylemesi biraz çirkinim. biraz mı dedim pardon mk bayağı bildiğin çirkinim. hatta bu çirkinlik yüzünden başıma bir çok bela geldi.

hayatın ucunda yaşıyordum. her zaman. hiç aklımdan büyümek geçmiyordu. 5 yaşındaydım. (çocukken annem daha güzel olduğumu söyler dururdu. bende bebeklik fotoğraflarıma bakıp vay mk gerçekten güzelmişim derdim. tabii büyüyene kadar.) çat pat hatırlıyordum o günü. annem bulaşık yıkıyordu. gittim, annemin yanına eteğini çekiştirirken kadın arkasını döneyim derken kolunu sağ yanında duran içi sıcak su dolu çaydanlığa çarptı. çaydanlık foss diye yüzüme döküldü. ağlamaya başladım. ilk defa bu kadar canım yanıyordu. babam kucağına alıp hastaneye zütürdü. gerisini hatırlamıyordum. işte hayatımı değiştiren olayla birlikte hayatım başlıyordu.