Aradan 15 dakika geçmişti ki içeriden yeldanın bağırma sesi geldi. Ardından bebek ağlama sesiyle birlikte kocaman bir iç geçirmiştim. Kızım doğmuştu ve ağlıyordu. Yeldanın ise bağırması geçmişti bebeğimiz doğduğunda. Hemşire özlem bebeğimizi hemen battaniyeye sarmış bana göstermeye gelmişti. Kıpkırmızı bir bebekti benim bebeğimdi. Mutluydum baba olmuştum. 1 dk sonra tekrar doğumhaneye girmişti bebeğin sağlığı için. Oturdum ağlamaya başladım bende. içeriden gelen bebeğimin ağlama sesine benimde ağlayışlarım dahil olmuş birbirine karışmıştı. Babalık buydu demekki. Annemi aramak istedim ama yapamadım. Vereceği cevap net olarak belliydi çünkü. O an kendimi çok yalnız hissetmiştim. Yarım saat kadar sonra Yeldayı çıkardılar doğumhaneden ardından özlem hemşire ve kucağında da benim minik kızım vardı. Aynı katta bulunan bir odaya zütürdüler bizi.. Bebeğimizin ve özlemin yatağı hazırdı. Odaya girdiğimizde bebeğimizi benim kucağıma verdiler. Nasıl tutacağımı bile bilmiyordum. Onu incitmemek için çok özenmiştim. Fazla tutamadan kucağımda Yeldaya verdim bebeğimizi. Yeldanın yüzünde hem mutluluk vardı hemde bir halsizlik doğumdan kaynaklanan. Onu çok seviyordum bana bir kız evlat da vermişti. Bana bakıyordu yorgun gözleriyle Yelda. Yanında elini tutuyordum alnına bir öpücük kondurmuştum. Ona olan sevgim aşkım belki 2 kat daha artmıştı.