Sene 1997 li yıllar ilk okula gidiyorum. Yanımda o zamanların en pislik çocuğu oturuyor. Buna hergün anası haşlanmış yumurta yedirip gönderiyor okula. buda istisnasız gün aşırı sessizce ossuruyor. Bir değil iki değil üç değil her ossurduğunda bana bakıyor. Doğal olarak bütün sınıf benden şüpheleniyor. Bende kimseye söyleyemiyorum en son dayanamadım okulu değiştirdim. O gün bu gündür kalabalık ortamlara girince bende haşlanmış yumurta yiyip sessizce ossurup, ossurmaya meyilli tiplere bakıyorum direk. Onların duydukları pgibolojik sıkıntıyı birtek ben hissediyorum ve bundan zevk alıyorum. Ufak şeylerle mutlu olun dediler dediler bende Mutluluğu ossurup insanlara burada nasıl ossurursun bakışlarıyla bakarak buluyorum.