Ben ise sadece onu dinliyordum bir yandan da izleyerek. Serseri bir kadın gibiydi sarhoş olduğunda. Bir elinde sigarası diğer elinde rakı bardağı dertli dertli içiyor sigarasının dumanı gözlerini yakıyordu. içine çektiği dumanı sesli bir şekilde üfülüyor sanki o dumanla içindeki tüm derdini tasasını içinden atıyordu. Her haliyle seviyordum onu ne yaparsa yapsın seviyordum. Bir müddet sonra iyice sarhoş olduğunda ağlamaya başlamıştı yavaş ve sessizce. Sebebini bilmiyorken ben o hala ağlıyordu. Soramadım neden diye. Ben varya john ben varya ben katil oldum derken ağlamasının yerini kahkahalar almıştı. iyice kendinden geçmişti yelda. Saçmalıyordu. Ben de sarhoş olmama rağmen kendimdeydim az da olsa. Hadi Yelda kalk çok içtin dememi beklermiş gibi hiç itiraz etmeden kalkarken masadan ayakta duramıyor yere düşecek gibi oluyordu. Zorla kaldırdıktan sonra kucağıma alıp yatak odasına zütürdüm. Hala katilim ben diye kahkahalara boğuluyordu. Yelda hiç belli etmemesine rağmen sarhoş olduğundaki hali çok dertli olduğunun kanıtıydı adeta.