Göğüs kafesimin içinde her ne varsa sanki kaburgalarımı kıracakmışcasına baskı uyguluyordu. Bigibleti hızlı sürmenin ve sigaranın da etkisiyle nefes nefese kaldığımda anlamıştım göğsüme saplanan ağrının sebebi kalbimdi. 5 dk kadar sonra kalbim normal atışlarına döndüğünde yavaşça hareket ettim evime doğru. Nerede olduğumu bile bilmiyordum. Yolları karıştırmıştım. Zar zor eve döndüğümde saat 19.20 idi. Kendimi banyoya atıp tüm vücudumdan arındırdım terleri. Yeldayla iletişim kurmalıydım ama nasıl. Çok özlemiştim birkaç adım ötemdeki aşkımı. Yeldanın sesi geliyordu salondan. Orhan ben çöp atmaya çıkıyorum dediğinde sanki bana sesini duyurmak için bağırıyordu. Bunu duymamla birlikte fırladım uzandığım yerden ve apartman girişinin orada buldum kendimi. Fazla geçmeden Yelda çıktı kapıdan. Sessizce konuşmaya başladık:

+ Aşkım sesimi duymadın diye çok korktum seni çok özledim iyiki çıktın dışarıya 2 dk da olsa görebileceğim seni.
- Bende seni çok özledim Yelda. Dün gece ne oldu anlat çabuk doğruyu bilmek istiyorum sakın bana yalan söyleme.