Perdenin, pencereyi kapatamadığı alandan yüzüme vuran güneş ışınlarının da yardımıyla uyandım. Bir önceki gün başımıza gelenlerden sonra içtiğimden de bir şey anlamamıştım, başım ağrıyordu. Hafif yalpalayarak, dışarı çıkacaktım ki Fatih'in yerde yattığını gördüm. Neyse dedim gibtir et yatsın aklı başına gelir biraz.

Yüzümü yıkadım ve aşağıya indim. Ezgi'yle karşılaştık,

"Şiirlerinden bugün de dinleyebilecek miyim?" dedi. Beni uykumdan kendime getiren, yüzüme çarptığım buz gibi sudan ziyade, Ezgi'nin olanca sevimliliğiyle sorduğu bu soru oldu. Kendime karşı koyamadığım o an, Fatih'e verdiğim söz aklıma geldi ve

"Çok isterim ama bugün yurttan bir arkadaşa sözüm var. Yarın yapalım olur mu?" dedim. Cümlemi bitirdiğimde gülümsemeyi ihmal etmedim, sevimliliği bunu fazlasıyla hakediyordu.