Küçük bir çember oluşturup sohbet eşliğinde biraları içmeye başladık. Fatih durmadan çevreyi tarıyordu.

Zeki ise daha 5 dakika olmadan ilk birasını bitirdi. Dedim bünye dayanaklı herhalde. 20 dakika olmadan 4 tane birayı hiç etti.
Baktım hafiften sallanıyor. Onun dışında hiçbir tepki yok. Umut'un ise sohbeti güzelleşmeye başlamıştı. Fatih işte bildiğiniz Fatih hala kendine göre bir kız arıyordu.
En sonunda Zeki'ye doğru ; Lan Zeki, oğlum arkanda bir kız var durmadan sana doğru bakıyor.

Zeki ani bir hareketle arkasını döndü ve kızla kesişmeye başladı. Uzun bir süre geçti. Hala bakıyordu. Hopotis. Gideyim mi lan yanlarına.

+ Sakın ha acele etme dur biraz daha.
- Oğlum çok fena kesiyorum. Gideyim lan.
+ Dinle beni biraz daha bekle.
- Gitcem ben
+ Tamam ne tak yiyorsan ye.
- Ne konuşayım kızla.
+ Lan ne bileyim, abartmadan espiri filan yap işte.

Umut da aynısını tekrarladı. Espiri, komiklik.. Bunlar önemli şeyler. Sonra Cem Yılmaz goy goyu başlattı. Hay kafanızı gibekim ben.

Zeki birden ayaklandı ve sallana sallana kızların yanına doğru gitti. Üçümüz de oraya kenetlenmiş, bizimkinin ne yapacağını meraklı gözlerle izliyorduk. ilk önce eğildi kıza doru. Sonra doğrulup, hafif geri çekildi ve takla atmaya başladı dıbırına koyayım.

Ulan ne oluyoruz. Takla atıyor, ayağa kalkıyor, sonra yeniden takla atıyordu. Kızlar bir kahkaha tufanıdır gidiyordu. Çocuk orada rezil olmuştu. Ben az önce bünye sağlam filan dedim ya unutun onu.

Yerimden kalkıp koşarak Zeki'nin yanına gittim.

Dur aga bırak. Ne güzel güldürüyorum kızları işte. Bıraksana ulan. dedi Omzundan tutup oturduğumuz yere doğru sürüklemeye başladım. Sonra bu kustu. Ama nasıl bir kusmuk...

Adam picasso'nun tablolarından esinlenmişti sanki. Sarımsı yerlerin belli başlı bölgelerinde kırmızı domatez kabukları filan... Midem kaldırmıyor.