Beyler o zamanlar liseliyim. Şehire yeni otobüsler geldi akbiller falanda yeni amk, duraklar falan da yeni çıktı. Ondan önce müsait yerde diyodun adamlar atıyodu seni. Yeni otobüsler gelince tabi belediye kendi akrabalarından, amca oğlunu, dayısının eniştesinin baldızının kocasına kadar hepsini böyle şöför verdi otobüslerine. Velhasıl kelam olan bizim babacan, güleryüzlü, dudağında sigarası ekgib olmayan abilerimize, dayılarımıza oldu hepsi gibtir oldu. Bu babacan insanlar bizleri ne güzel müsait yerde indiriyordu. Yeni gelenler ise durak dışında durmuyordu. Ben de bundan habersiz bindim bigün beyler, manitayla buluşucam. Manita beni xx yerde bekliyor. Beklediği yerde de durak yok amk, taa 100 metre ilerde durucak şerefsiz. Boşuna geri yürüycem. O arada da otobüs tam kızın orda ışıklarda durdu amk. Dedim şunun kanına gireyimde açsın ineyim aq çaktırmadan.
+Kaptan kapıyı açabilir misin bi zahmet ?
-Olmaz, hala öğrenemediniz mi, durak dışında inemezsiniz, kafanız mı geri, bide öğrenci olucaksın.
Beyler beynimden vuruldum orda, adama oracıkta girecektim ama inadım inat amk inicem ordan, camı kırıcaktım gerekirse. Derken baktım acil kapı valfi var, acil durumda kullanın yazıyor. Dedim dayı gibtim belanı, bi yandanda kız beni görmüş amk el sallıyor bu arada. Valfi çevirdim beyler tısladı amk kapısı açıldı tam inip merdivenden çıkıcam, huur evladı şöför pusudaymış amk ben yarı bedenimi çıkarmışken kapıyı kapattı huur evladı bi ayağım bi elim dışarda kaldı. Bide üstüne giblemezmiş gibi hareket etmeye başlamasınmı, yarım dışarda gidiyor, dışardan manitam bağrıyo ağlayarak derken bu huur evladı beni bu şekilde çarşının önünde 200 metre gezdirdi ve harbidende müsait bi yerde bıraktı, durak murakta yoktu. Bütün çarşı beni izlemişti amk, o zamanlar oturduğum yerde küçük yer, rezil olmuştum çok fena. Ama o şöförü tabi babamla hallettik ertesi günü orası ayrı