Kadın oturduğu yerden kalkıp yanıma geldi. Heyecandan dilim tutulmuştu. Konuşmaya başladı.

+ Bir posta 100 saati 250. Her türlü fanteziye ve muameleye varım. Evim hemen arka sokakta.
- Efendim? Anlayamadım.
+ Bırak bu palavraları. Hazineye nasıl baktığını görmedim mi sanıyorsun?
- Ben ben sanmıştım ki.

Sesli bir kahkaha patlattı. Etraftaki herkes bize bakıyordu. Rezil olmaya başladığımı düşündüm. Bunun akabinde alnımdan boşalan terler şıp şıp masaya damlıyordu. Hesabı ödemiş olsaydım hemen kalkıp giderdim oradan. Fakat lanet olsun ki bu hakkım da elimden alınmıştı.

- Hanımefendi. Lütfen yapmayın. Herkes bize bakıyor.
+ Sakinleş kovboy sakinleş. Rezil olduğunu düşündüğün kaç kişinin yolu benim dudaklarımdan geçti tahmin edemezsin.
- Fakat ben istemiyorum. Lütfen gidin.
+ Emin misin?
- Evet lütfen.

Kalktı ve biraz önce oturduğu masaya gitti.