Göz kapaklarımı karanlığa doğru kapattığım anda Yelda'nın eğildiği andaki göğüslerini ve uçlarını muhteşem güzellikkteki pespembe vajinasını görmeye başlıyordum. Nasıl uyuyacaktım bu gece saat daha erkendi hem. Beynimi bu hayallerden arındırmam gerekiyordu yoksa yine gece geç saatte uyuyakalıp sabah uyandığımda kendimde olmayacaktım. Aklıma arasıra uyuyamadığım zamanlarda kullandığım depresyon hapım geldi. Bu hap yaklaşık 1 buçuk saatte etkisini gösteriyordu. Hapı yuttum ve etkisini beklerken salonda tv izlemeye koyuldum uzandığım yerde. Hap etkisini göstermeye başladı bir süre sonra ve göz kapaklarımı hafifçe uykuya kapattım tv izlerken. O gece sabaha kadar kabuslar gördüm üzerinde uyuyakaldığım koltuktan dolayı. Annem de kaldırmamıştı beni odama gidip yatmam için. Ben yelda ile cilveleşirken kocası basıyordu bizi evden bir boşluğunu bulup uzaklaşıyordum nereye koştuğumu bilmeden. Ara bir sokağa girip koşmaya devam ederken yelda çıkıyordu karşıma gel John kaçalım birlikte artık bı işin sonu ölüm diyordu. Kaçıyorduk birlikte kocasını atlatmıştık ama şimdi ne yapardım ben yeldayla nasıl geçinirdik çalışmıyordum. O şehirde durmam bizim için ölüm olurdu. Nereye gider nerede kalır nasıl beslenirdik. Kabusumda bunları düşünüyordum. Uyandığımda saat sabahın 04.20 siydi.