vardım eve annem yalnızdı bulaşık yıkıyordu elinde, az bulaşık olduğu zaman makineye atmazdı, anne dedim birşey soracağım, sor oğlum dedi, yengemin annesinin adı ne dedim, oğlum günahlarını almayayım da anne tarafına zerdüşt diyorlar adı da tuhaf birşeydi ... mı ... mıydı neydi dedi, tam olarak ne anne dedim tam adı lazım dedim, ne için soruyorsun oğlum bunu dedi, internette soy ağacı oluşturacağım en uzak akrabaya kadar istiyorlar diye o an yalan söyledim, arayıp sorayım yengene dedi, yok anne sakın arama boşver sonra sorarız denk gelince dedim, aa dur bir dakika dayınların düğün davetiyesi sandıktaydı orada yazar dedi, annem genelde yakın akrabalardan kalan davetiyeleri hatıra olsun diye saklar, kendi düğünlerinin davetiyesi dahi hala duruyor, kısa süre sonra annem elinde davetiye ile geldi, evet yengemin annesinin adını öğrenmiştim artık, şimdi yengem olacak şerefsizi aramam gerekiyordu, annemin cep telefonu salonda olurdu genelde gittim aldım yengemin numarasını kendi telefonuma kaydettim bayağı uzun bir numaraydı avrupa numarası olduğu için, sağ elime kağıdı aldım önüme okuyacaklarımı koydum ve aradım, sonuna kadar çaldırdım açan olmadı, heyecandan yerimde duramıyordum, bir yandan da yoğun bir stres ve baskı altındaydım, oturdum yine kağıdı elime alıp tekrar aradım bu sefer de sonuna kadar çaldı ama yine açan olmadı, açana kadar deneyecektim derken ikinci aramamdan daha bir dakika bile geçmemişti ki telefonum çaldı arayan yengemdi, muhtemelen türkiye numarasını görünce alelacele geri aramıştı, kağıdı elime aldım diğerini önüme koydum ve telefonu açtım, alo beni aramışsınız dedi bu onun sesiydi, sualine karşı hiçbirşey demeden kağıdı okumaya başladım