bir huur evladı var.

işim gereği gece nöbetlerine kalıyorum (huur değilim). bir sitede oturuyorum.bu huur evladı k*rt falan değil. hani şu ince top sakal bırakıp araba hastası olan şerefsiz huur çocukları var ya,onlardan işte.

taktan bir araba almış kendine. dıbına kodumun evladı her sabah seherin köründe çıkıp arabayı çalıştırıyor, babasının bunu yaparken anasını bağırttığı gibi saatlerce arabayı bağırtıyor, kaputu açıyor bir şeyler yapıyor, biniyor gaz veriyor, iniyor bagajıyla onuyor, biniyor gaz veriyor iniyor motoruyla eğleşiyor...

ama saatlerce yatan mı var kalkan mı demeden sabahın bi vakti kalkıp bas bas araba bağırtıyor. bunun amacı, yaşama sebebi, hayattaki vizyonu nedir çözebilmiş değilim ama bir gün fren balatalarını tek tek söküp bunun zütüne sokacam.

emekli bir uzman çavuşun oğlu bu lavuk. şimdiye kadar aramız bozulmasın diye uyarmadım da.sabrımı sınıyorum kendi kendime.

bazen de akşamın bir körü son ses müzik açıp arabayı silip süpürüyor, yine kaputu açıp içeriye domalıp bir taklar yiyor, farklı açılardan arabanın fotoğraflarını çekiyor ama bu süre zarfında müzik sürekli son ses açık.

buna kendimi hissettirmeden ya da aramızı bozmadan ne tür bir muallaklik yapıp şu davranışlarından vaz geçmediği sürece bir gün zütüne o arabayı sokacağımı hissettirebilirim?

not: sitenin önüne park ediyor ve kamera var görüyor orayı.