Beyler tıp fakültesi ögrencisiyim istanbulda, tatilde staj yapmam gerektigi icin elazığ uni. hastanesinin acilindeydim 2 gun once, aksam 9 civari acilde takılıyordum, tunceliden catismadan asker gelecek dediler,bi suru cerrah acile geldi ve bekleyis basladi, cerrahlardan biri de dayım, hastanenin kapisinin onunde yarali asker bekliyorduk ama ne bekleyis... dusunun o askerin hayati uc bes doktorun parmaklarinin ucunda belki de,herkeste bi bekleyis... o hergun belki de hakarete magruz kalan doktorlarimiz... rezilligi gorun ki uni. hastanesine inmesi gereken askeri helikopter askeri hastaneye iniyor, ordan da ambulansla geliyor, nerdeyse yol suresi iki katina cikiyor anlayacaginiz ne de olsa bizde duzen boyleyse boyle yapilir.. asker geldi sedyeyle basinda bi orduyla, yanimdan gecti, yuzu kanlar icinde gencecik, kafasina sarapnel gelmis, beyin cerrahi ameliyata aldi,tam ona dua ederken bi sure sonra ikinci bi asker daha... hepsi neyse de beyler arkadaslarini getiren gencecik askerlerin yuzunu hayatim boyunca unutamayacam sanirim, hepsi adeta caresiz, sinirli,gozleri dolmus... bizim gibilerdi be..oyle sehit asker diyip geciyorduk da sadece asker kelimesinden ibaret degillermis..sen,ben gibi hani biz gibi.. gozleri adeta niye biz diyordu,ben anladim, gozlerin doldu, dayanamadim cektim gittim eve, senin yuzunu hic unutmayacagim abicim...