Hep gibiş olmaz gençler.
Yine içimdeki cani uyandı. Adım salim soyadım ölümdü sanki. Kalktım ayağa. Yine indim aşşağa sanki ben değil başkası beni yönetiyordu. Kibrit buldum. Yaktım kibriti. Kibriti aldım üste çıkmaya başladım. Yine acı çekiyorlardı.Çıkıyordum üste kibritle. Kibritin ışığı odaya yansıdığında çığlıklar sanki ruhumu besliyordu. Odaya girdim gülmeye başladım. Kibrit söndü ve melisanın sesi alt kattan 'gören duyan yalnız ruhtur gerisi sağırdır' Öyle bir çığlık sesi geldi ki ben bile diz çöktüm sanki ev yıkılıyordu.O çığlık sesi kulak zarlarımızı patlatacaktı sanki.