nasıl bir paradoksun içindeyim anlatıyorum
öncelikle türkiyeyi sevmiyorum asimile olmuş insanları sevmiyorum
ulan her gün 5-10 şehit var insanlar dizi moda programı izliyor
ivana sert hala bizimle deyılsın diyor seda sayan şehitlerimizi anıyoruz yazan siyah bir tişörtle göğüslerini belli ede ede pekekentlik progrdıbını sunuyor insanlar hala kendi kafasında yaşıyor dexere karşı bir şey yapılmıyor insanlar ellerinde milyarlık telefonlarla şohotlor olmoz voton bolonmoz yazıyor pkk burda yürüyüş yapıyor kimse ses çıkarmıyor sonra biz atatürkün askerleriyiz diyorlar siz anca gibimin askerlerisiniz bu memleketin insanını da kişiliklerini de sevmiyorum tiksiniyorum parayı bulursam eğer kırgızistana ya da türkmenistana gidip yaşarım amk bu ne lan kendi vatanımdan nefret etmeye başladım. devletten zaten nefret ediyorum adalete hiç güvenmiyorum yeter artık dıbına koyayım.