Halamın kızının düğünü için ankaraya gittik, ilk gün dinlendik, sabah düğün salonuna gidilecek, kuzenler falan da var, sabah kahvaltıya uyandırdılar, baktık içerisi tıklım tıklım, siz gidin biz de kahvaltıyı yapar yetişiriz size dedik, neyse bunlar gitti, kuzenleri uyandırdım, dıbına koyim baktık yiyecek bi şey kalmamış, dolabı açtım şeftalileri gördüm, hunharca daldım şeftalilere, oturduk biraz sigara muhabbet falan, takım elbiseleri giydik biz de gittik düğün salonuna, dıbına koyum yolda benim mideden sesler gelmeye başladı ama çok geçti artık, evden uzaklaşmıştık, düğün salonunda da giremezdim tuvalete, toplu yerlerde sıçamam ben, okul tuvaletlerinde sıçamayan panpalarım anlar benim halimden, girdik salona oturduk, oynayan karıları falan kesiyorum ben, bi ara çiftetelli çalmaya başladılar, pekekent kuzen zorla kaldırdı beni hadi oynayalım falan diye, tamam dedim amk, çıktık oynuyoruz, benim mide hareketi alınca iyice kontrolden çıktı, hareket ettikçe hafif osuruyorum pırt pırt, neyse osuruklar devam ediyo, dıbına koyum eğilince ben bi osurdum, altıma sıçmışım, ayağa kalkınca paçadan damlamaya başladı tak, gören kaçıyo, herkesin önünde pistte takların içinde kaldım, ağlamaya başladım, kuzenler kahkaha atıyo, millet ayy falan yapıyo, hemen ağlayarak koşmaya başladım, eve gidene kadar bütün ankaraya sıçtım, eve geldim tak kalmamış amk, hala hatırladıkça ağlarım, bu da böyle işemeli sıçmalı bir anımdır