Amcam beni eve doğru zütürüyor. Arabayla gelmişti kendisi. Eve doğru geliyorum tam kapının önüne geliyorum. Eve girecekken evin perdeleri falan değişmiş dışardan gördüğüm kadarıyla. Anahtar falan yok bende. yan komuşumuza annem hep anahtarı bırakırdı. Yan komşumuza doğru gidiyorum kapıyı çalıyorum. Tanımıyor önce beni sonradan tanıyor neyse beyler. Meğer abim evi boşaltmış kiraya vermiş. Hiç umursamadım amcama sordum abin bana hiç birşey söylemedi dedi. Gidecek biryerim yoktu beyler. Akrabalarım da bana karşı zaten cephe almışlardı abime yaptıklarımdan sonra iyice düşman bellemişlerdi. Amcamın burada bir evi vardı. Küçük ama yeterliydi benim için. Orayı bana verdi tek kuruş kira bile istemedi. (Sağolsun varolsun amcam.) Neyse beyler eve 2. el spot eşyaları aldık temel şeyleri aldı amcam. Benimle 2 gün Mersin'de kaldıktan sonra Ankara'ya geri dönmüştü. iş bulamıyordum. Sonra cemaatçi bir abi bana iş ayarlamıştı. Güvenlik kameraları kuran bir firma vardı. Orada işe başlamıştım. Maaşımı alana kadar sıkıntılar çekmiş olsamda sonradan yine toparladım durumumu. Beyler Ecem'i görmüyorum ve ben onu hala özlüyorum. Telefonunu arıyorum numara kapalıydı. Ulaşılamıyordu. Arada Mahheleye uruyordum ama yine de akrabalarla abimle karşılaşmak istemiyordum. Neyse günler öyle böyle geçiyor yine aylardır Ecem'i görmüyorum. Bir haber bile yok. Vedat diye bir kuzenim vardı. Askerliğini bitirmiş gelmişti oda. Bana ulaştı bi şekilde dertleştik. Evime geldi baya hasret giderdik onunla. Onunda olanlardan haberi yoktu ama benim anlattıklarımı bilmiyordu. Ecem için hayatımı yaktığını söylüyordu kuzen ben sana yardım edemem. Bu işlere hiç girmek istemiyorum dedi. Bende zorlamadım başı belaya girsin istemedim.