Artık eskisi gibi rahat değildik. Babası falan herkesin haberi olunca. Bir daha böyle birşey duyulursa daha kötüsü olacaktı. Okulun giriş kapısında beni gördü. Sadece selam verdi. Direk yukarı çıktı. Yine gizli saklı olacaktı herşey. Beyler zil çaldı buluştuk boş bir sınıf bulduk. orada. Belliydi bana eskisi kadar sıcak davranmıyordu. Annesiyle babası aklını çeldiği her şekilde belliydi. Hiç öpüşmedik sarılmadık. Ben de ona dokunamıyordum bi yabancı gibi mesafeli davranıyordu. ( Onların durumları bize göre çok iyiydi. Fakirliğim yüzünden olaylar daha büyük etki yaptı) Ben sınıfta pencereyi açtım sigara içiyorum. bi yandan da olan biteni konuşuyoruz. Beyler konuşmayı tam olarak yazıyorum.

E: Serkan. Sana söylemem gereken şeyler var.
S: Ne gibi dedim?
E:Serkan benim bu senem son senem üniversiteye hazırlanmalıyım Kafamın karışmasıını hiç istemiyorum.
S: Kafanın karışması derken?
E: Serkan nasıl söyliyim.(öff pöff yaptı) Sen çok iyi bir insansın ama olmuyor. Hem herkes karşıyken bize. Bizim böyle yapmamız ne kadar mantıklı? Sadece cahillik olarak bakalım geçmişte yaşadığımız herşeyi unutalım. Sadece yeniden kuzen olarak kalalım istiyorum.
( Annesinin ağzındakileri yüzüme vurmuştu. Bu kadar kısa bir sürede bu kadar değişeceğini hiç düşünmemiştim. Bunları söylerken hiç bir tepkisi yoktu gözünde yaş ve bir üzüntü.)
S: Ciddi misin?
E: Daha önce hiç olmadığım kadar.
E: Tekrardan bir arkadaş gibi.

Ve daha hiç lafı uzatmadım. Hızlı adımlara sınıfı terkettim arkamdan seslense de hiç durmadım. Beynimden vurulmuşa döndüm. Gözlerimin içine birisi bıçak saplamış gibiydi. Kalbimde bir sızı vardı. Bende ayrılmayı düşünmüştüm. Ama bu şekilde değildi. Gerçekten kahrolmuştum. Tüm gün okul tuvaletinde sadece sigara. bazen su içmek için çıkıyordum. intihar etmeyi düşündüm. Ama yapamadım bilmiyorum. O kadar yaşanmışlıktan sonra sadece arkadaş olarak ve sadece kuzen olarak devam etmek istemesi o kadar çok zoruma gitmişti ki yer yarılsada içine girsem'i gerçekleşmesini o kadar çok istedim ki. intiharı binlerce kez aklımdan geçirdim. Ama ben intihar etsem neye yarar ki? Dedim. Ama hergünüm ölüm gibiydi. O kadar çok üzülmüştüm ki o kadar sinirliydim ki bu bende kalp çarpıntılarına yol açtı. Abartısız hergün kalbim çarpıyordu. Kalp kirizi geçiriyorum sanıyordum hergün. Okula gidesim bile gelmiyordu. Doktora falan da gittim bi ara oda piskolojik olduğunu söylemişti. Bitik biri olmuştum