Geçen ki Hikayeci panpamın başına gelenleri okuduktan sonra ben de yazayım dedim.
9. sınıfa giden, aptal hayalleri olan, diğer çocuklardan farklı olan bir çocuktum. Derslerim falekatti, 1. dönem ki ortalamam geçer notta bile değildi. Keko ve ya apaçi değildim, matematik, kimya, fizik çalışacağıma Aleksey'i, Petro'yu, Aleksandr'ı okumayı yeğleyen, kültürlü bir çocuktum. O yaşta benim bildiklerimi yaşıtlarım, 10'da 1'ini değil 1000'de 1'ini dahi bilmezlerdi. Derste konuşmaz fakat derside dinlemez bir çocuktum. Sınıftaki diğerleri benim tam olarak ne olduğumu bile bilmezdi. 2. dönem geldi çatmıştı ben de kendi kendime bu işin böyle yatarak olmayacağını anlamıştım. 2. dönem derslere biraz daha asılmıştım, bunu diğer öğretmenler de farketmişti. Fakat imam hatip'e gidiyordum ve aram Kuran ve Arapça dersleri ile çok kötüydü. Faşizm, Faşist Almanya ve Almanya'nın badem bıyıklı liderine büyük ilgim vardı ve hemen hemen her terimi biliyordum. O zaman ki aptallığıma Kuran ders kitabı üzerine çizdiğim gamalı haçı Kuran hocası görmüş ve kızmıştı. Ben de dayanamadım, o kadar sessiz oturmanın acısını çıkarırcasına Kuran hocasının üzerine dini de eleştirerek yürüdüm. Sınıftaki binler beni o şekilde ve o kadar bilmedikleri kelime ile konuştuğumu görünce bir kısmı tebrik edip, bir kısmı dinsiz olarak bellemişti. Olaydan sonra Kuran hocası babam ile konuşmuştu, babamdan da güzel bir azar işitmiştim. Dönem sonu gelip çatmış, zilyon zayıf getirmiştim. Fakat yıl ortalamam 50.11 gibi efsane bir puanla sınıfı direkt geçmiştim. O yaz pek bir şey olmadı. Yazın sonuna doğru internetten bir takım insanlarla tanıştım. Bu insanlar sayesinde Türkçülük ile ilgili gruplara girdim ve diğer Türkçüler'le muhattap olmuş idim. Artık milliyetçi ve vatansever ve yaşama sebebi sadece milliyeti olan bir çocuktum.