"Tamam öfkeliydim kırgındım sırtımdan vurmuştu ama
Varlığı bile yetiyordu bana
Şimdi o olmayacakmıydı yani bidaha
Bütün duygularım silinmiş
Sadece hüzün kalmıştı geriye"

Bir buçuk sene önce o giderken ben de aynen böyle düşünmüştüm.
Onu görürken içimde sadece öfkeyle nefret vardı.
Sonra gidişini izledim, kanlı canlı, durdum öylece izledim.
Kapıdan çıkmadan önce bi kız arkadaşıyla konuştu,
fark ettirmemeye çalışarak oraya baktım.
Adımını atmadan önce bu kez o çaktırmadan baktı.
Sonra gitti.
Eve gittiğimdeyse tıpkı senin söylediklerini döndürdüm kafamda
Varlığı bile yetiyordu,
keşke kalsaydı,
en azından görebilseydim,
şimdi o olmayacak mı yani bi daha?
şimdi o olmayacak mı?

Şu an görüntüde o yok. Nerede olduğunu ne yaptığını bilmiyorum.
Yani hisler değişiyor, acı diniyor da işte unutamıyor be insan
Hep o anılar.. hepsinin dıbına koyim