panpalar rez alıp okuyanlar için teşekkürler.. bunu her mesajımda yazıyorum biliyorum ama okuyan adam benim gözümde farklıdır(sadece hikaye değil her türlü şeyi) o yüzden tekrar tekrar teşekkür ediyorum panpalar..

kızla bir türlü buluşup görüşmenin planları yapıyordum fakat bir türlü olmuyordu işte, ne yaptıysam olmuyor ne düşündüysem yine olmuyordu.. artık sadece liseli aşıklar gibi telefondan konuşmaktan, mesajlaşmakdan başka bir şey olmayacaktı sanırım.. (eğer kız sizinle birlikte 1aya yakın vakit geçiripde sonradan bu duruma düşmekte baya bir koyuyor)

ben yine asosyal olmuştum binler sadece evden okula okuldan eve, evdekilerle yine selam sabahı kesmiş eskisi gibiydim.. kahvaltılara yine kalkmıyordum çünkü o masada sürekli bir eksilik vardı(duygu nun ekgibliği beni yiyip bitiriyordu).. tek tesellim onunla telefonda görüşebilmekti, her gece geç saatlere kadar telefonla konuşuyorduk.. duygu nun evden gidişi çok koymuştu be panpalar sahiden ablam ve annem başka birşeyler var sanıyor fakat öyle değildi.. sanki eski günlere dönmüşüz gibi ablam o huurları yine çağırır olmuştu(duygu bizde değildi artık ablamın arkadaşları yine gelecek mk huurları rahat dururmu) evden kovuluyor kamillere gidiyordum.. pederin verdiği paraya dokunmamış napacam diye kara kara diye düşünüyordum ki aklıma yine bir fikir gelmişti, günler sonra duyguyla buluşup bir yerlere gitmek fikri.. bu fikir aklıma yatmıştı hemen beklemeden duyguyu arıyarak bulaşmak istediğimizi söyledim, hiç beklemeden kabul etmişti.. (gerçekten mutlu olmuştum günler sonra tekrar onun o melek yüzünü görecek kokusunu içime çekebilecektim) buluşmamızı bilerek hafta sonuna ayarlamıştım ki daha fazla birlikte vakit geçirebilelim, daha fazla yüz yüze görüşebilelim. hafta sonunu beklerken adeta zaman durmuş vakit geçmiyordu, saatlere baktıkca pgibolojim bozuluyordu(neden geçmiyor bu vakit diye) aslında belkide çok hızlı geçiyordu ama benim için geçmiyordu..
zarda zorda olsa günleri bitirip cumartesiyi getirmiştim, sabah erkenden kalkıp ilk kez günler sonra tekrar ablam ve annemle kahvaltı yapacaktım.. heyecandan içim içimi yiyor kendimi tutamıyordum.. her an bir enerji patlaması yaşayacakmış gibi neyse binler masaya oturduk ablam bana hayırdır noldu bugün pek bi sevinçlisin kahvaltıyada gelmişsin hayret dedi gülerek..
annemde çocuğu rahat bırak işte, ailece kahvaltı yapalım dedi oda güldü.. neyse binler kahvaltı ettikden sonra hiç beklemeden hızlıca banyoya gidip tıraş olup yıkandıktan sonra yine hiç beklemeden hazırlandım.. evden çıkarken ablamın gözüne çarpmıştım
+ablam
-ben
+oo beyfendi bu şıklıkla nereye böyle
-bir kaç arkadaşla buluşacaz
+ne buluşmasıymış bakayım bu, benim niye haberim yok?
-abla yapma ya annem senin kadar sorguya çekmiyor
+tamam tamam(gülerek yanıma geldi üstümü düzeltti)
+ver bakayım ablaya bir öpücük
-of abla
+tamam git uyuz köpek kızlara böyle yapmazsın ama
-tamam abla tamam(yanağından öptüm)
+paran varmı?
-var abla babam yollamıştı yalnız abla senden bir ricam var kırmasan beni?
+neymiş bakalım?
-abla şey..
+ney? söyle hadi
-abla senin arabayı bugünlük versen olurmu lütfen(yalvardım resmen)
+anneminkini alsana
-abla annemi biliyorsun yapma gözünü seveyim vermiyor bana
+yaa canım.. (getirip anahtarı verdi)

ogün daha ne isteyebilirdim ki? birtek küçük hemstirimla buluşmak başkada bir şey istemiyordum.. sevinçden ablamı öpüp koşarak dışarı çıktım.. yolda hemen duyguyu arayıp ben geliyorum canım dedim, peki aşkım ama dikkatli ol dedi.. dikkatli olacığıma söz verip yanına gittim.. zaten buluşacığımız yerde beni bekliyordu(yine benden erken gelmişti 2.kez başarmıştı bunu) onu günler sonra tekrar görmek beni öyle neşlendirmişti ki anlatamam binler, gerçekten öyle böyle değil aşk böyle bir şeydi sanırım..
sıkı sıkı sarılıp telefonda desemde tekrar yüzüne karşı söyleyerek onu çok özlediğimi söyledim yüzüne bakmaya kıyamıyordum makyaj yapmadan bile harika görünüyordu o güzel yüzü..
neyse binler devam ediyorum, onuda alıp ogün hayvanlar gibi dolaştık eğlendik belkide hayatımın en güzel günüydü.. arabayı bırakıp karşıya geçmek için vapuru kullandık martılara simit atıyor martılar kapmaya çalıştıkca duygu gülüyor bende ona bakarak gülüyordum.. o güldükçe bende gülüyorum inanılmaz bir şekilde.. günümüzü böyle orda burda dolaşarak bol bol resim çekerek geçirmiştik, günün sonuna doğru yine bir avmye uğradık ona birşeyler almak istediğimde itiraz etmişti hiç birşey istemediğini sadece benim onun yanında olmasını söylemişti, kıyamam ya hala beni düşünüyordu.. ne yaptıysam bir türlü kabul ettiremiştim yine..
saat geç olmaya başlamıştı, koskoca geçmeyen hafta onun yanındayken sadece bir kaç saat gibi birşeydi.. yarın için yine buluşmak istemiştim ama olmaz çünkü ablamla bulaşacaktı.. küçük hemstirimi her nekadar bırakmak istemesemde yinede bırakmak zorundaydım eve bıraktıkdan sonra ben de eve geldim..
telefondan birlikte geçirdiğimiz günün resimlerini bakarken gece uyuya kalmışım..
sabah kalktığımda telefonumu arıyor ama bir türlü bulamıyordum anneme sorduğumda oda bilmediğini söyledi.. ablam evde yoktu duyguyla bulaşacığını biliyordum ama bilerek çaktırmadım.. içerde otururken bir an kapının çarpma sesi geldi, nolduğunu anlamadan ablam içeri girdi gözleri hafif yaşlı bir şekilde bir yandanda sinirli yine cimcirirek kolumdan tutup yatak odasına zütürdü beni.. annem noluyo kızım demesine kalmadan birşey yok anne konuşacaklarım var dedi.. mk ne olduğuna hala anlam veremiyordum, ablam çantasından telefonumu çıkardı dedim abla beni telefonun senin çantada işi ne sabahtan beri arıyordum..
kapat çeneni diye bağırdı, direk sustum benim telefonu açtı bunlar ne dedi?
+ben
-ablam
+ney ne abla?
-bunlar körmüsün oğlum sen!(duyguyla olan resimlerimizi görmüştü mk okadar olan bitene rağmen aynı evdeyken yakalanmayıp bir telefon yüzünden paçayı ele vermiştim)
+ablam onlar şey..
-ney ablacım ney? (bir yandan ağlıyor bir yandan da sinirli bir şekilde cevap veriyordu bu sefer çok kızmıştı belliydi)
+abla söyleyecektim ben sana
-birde itirazda etmiyorsun afferim hani senin ablandı duygu? nolduda böyle oldu anlat herşeyi
+abla aşığım işte aşık, aşkımın önünde senmi duracaksın(ablama ilk kez bukadar çok sert çıkışmıştım fakat o suratıma yediğim tokatın haddi hesabı yoktu)
-başka kızmı yoktu gittin bula bula duygu gibi bir kızı buldun? eğer birşey yaparsan ona gebertirim seni!(sanki organ mafyasıyız ya kızı öldürecek gibi konuşuyor)
+abla ne diyorsun kendine gel ne yapması biz birbirimizi seviyoruz..
-daha yaşın kaç senin? askeremi gittin okulunumu bitirdin? o kızı üzersen gebertirim seni.. (sanki yabancıyız mk, ablamdan çok ben seviyordum zaten)
ablamla sözlü kavgamız devam ettikçe ediyordu, ablam kapıyı kitlemiş annem içeri giremiyordu..
en son ablamı tuttum abla kendine gel artık anla ben seviyorum aşığım duyguya sen daha çok seviyorum hemde ne kötülüğüm olabilir ki ona? hiç bir kötülüğüm olmayacak söz veriyorum askerle okul bitene kadar elimi sürmüyeciğim söz ya abla söz..
oturdu yatağa bana sarılarak baya hüngür hüngür ağladı(ulan sanki ablam değil başka birisiydi ilk kez onu bukadar ağlarken görmüştüm, anladım ki gerçek arkadaşlık bunlara eşdeğerdi..)