panpa gittim hastanede yatıyor, okadar kilo vermişki tanınmaz halde, uyukluyordu ilk odaya girdigimde annesiyle konuştum 10 gündür hastanede yatıyormuş, uyuşturucu dozunu ayarlayamadıgı için o duruma düşmüş işte felç kalma ihtimali varmış, tek kelime etmemiş kimseyle 10 gündür doktorlar ise konuşabilecegini söylüyormuş, neyse işte odaya girdim ben ardından yine uyanmıştı bana baktı amk bi bekoli diyişi var allah kimsenin başına getirmesin böyle birşey. ismimi söyler söylemez ağlamaya başladım uzaktan 10 dk baktım ona o bana annesinin babasının kapıdan bizi kestigini biliyordum cok giplemedim, yanına yaklaştım oturdum elini tuttum zamanında ona aldıgım bileklik vardı elinde, çok pişmanım dedi ama yani çok net söyleyemiyor, bende bunları konuşmayalım şimdi seni çok iyi gördüm hastanede neden durdugunu bende anlayamadım çok iyi durumdasın falan filan konuştum biraz kapıya baktım annesiyle babasının içi eriyor okadar duygusallaşmışlarki herşey güzel giderken bozuldu bi anda tahmin edin niye amk, hurr çocu geldi odaya girergirmez herşey bitti birdaha görüşemeyiz falan filan kıza konuşuyor, dayı buna vurmamak için kendimi zor tuttum çıktı odadan kız ağlıyordu, fırladım peşine asansörde yakaladım boğuştuk biraz ama ben daha hasarlı çıktıgımı açıkça söyliyeyim,