diye endişeleniyorum bu aralar. hatta zamanın hızlı akmasını şikayet ederek boşa zaman geçirdiğim için kendime kızıyorum.

e sonra da kendi kendime lan yannan başka nasıl geçireceksin zamanı çok önemli işlerin mi var diyorum. aslında bir sürü işim var. ama sonunda ölüm varken hiçbir iş önemli gelmiyor.

bu dünyada ölüm dışında önemsenecek hiçbirşey yok diyorum. insanların ota taka üzülmesine kendilerini harap etmesine sinir oluyorum. oğlumm ölecez lan hepimiz nalları dikecez. otobüsü kaçırdığına üzülme sınavdan kötü not aldın veya fazla mesai ye kaldın diye üzülme. hepimiz yok olup gidecez.

o zaman bu kısacık ömrümüzde kafayı yememizi engelleyen ne kalır. hayatı önemsememizi ne sağlar. neden yaşarız nasıl unuturuz öleceğimizi.
kocaman bi gibtir çekerek mi. her şeyden umudu keserek mi. yoksa eski önemsiz ama bize ölümü unutturan takıntılara tutunarak mı.

mutlu olmamız lazım kardeşlerim. soktuğum bi ağustos böceğini görmek bile mutlu etmeli bizi. sıcağın bunaltmasını bile hoş karşılamalıyız. yada soğuktan tir tir titremeyi. bi kızın bizi reddetmesi bile güzel bişey lan. sokayım sizi reddeden kızın amcığına yine de güzel. yaşadığınızın kanıtı bunlar.

not: lütfen başlığımı felsefe ye taşımayın felsefe yapacak birikime sahip değilim kendimi anlattım sadece