Ben ezik bir çocukluk dönemi yaşadım panpalarım, Hayatımın bütün evresinde. ilkokuldan tut üniversite hayatına kadar. Biri yerimden kaldırsa kalkar, bir yere gönderse giderdim. Hakkımı savunamazdım kısacası. işte bu yüzden de hep kölelik pgibolojisiyle yaşadım. Hayatım yanlız geçti. Herkesin neşeli bir hayatı varken ben hep mutsuzdum, insanların çoğuna karşı içimde bir kin ve nefret vardı, çünkü en yakın bildiğim dostlarımın bile beni bu ezikliğim yüzünden aşağılaması ve benim yüzüme vurmaları, beni bu duruma getirmişti. Artık herkese güvenimi yitirmiştim. Dostlarımın bana olan samimiyetine şüpheyle yaklaşıyordum. Çünkü her sevgi gösterişlerinde "acaba bunun altından ne çıkacak" diye düşünürdüm. Biliyorsunuzdur işte çıkarcı insanlar...