selam panpalar dün mahallemizin delisi muzo abimle geçen diyaloğu paylaşcam bugün. öncelikle kendisinden biraz bahsedeyim. sevgili muzo abimiz 45 yaşlarında kır saçlı kemik gözlükleri olan hafif mr.white'a benzeyen bir tip. kendisi delirmeden önce gayet entelektüel bir tipmiş. delirme hikayesinden kısaca bahsetmek istiyorum bu abimiz makine mühendisiymiş durumu gayet iyi evi arabası olan ailesine sadık bir insan içkisi kumarı olmayan fevkaladenin fevkinde bir insanmış. günün birinde bu işten gelmeden 1 saat önce falan bunların evi yanmış mı patlamış mı birşeyler olmuş evdeki karısı annesi ve küçük bebeği vefat etmiş.o olaydan sonra zaten evi yıkmış bu dozerle falan. neyi var neyi yok yakıyormuş. sonradan düzeldi biraz tabii. artık mahallemize pek sık uğramıyor biraz daha tenhalarda takılıyor.her gördüğümde mutlaka bir ateş yakmış ve elinde bir efes o ateşi izler canını yediğim. neyse dün gördüm işte selam dedim çocuk dedi beni gömün elindeki efesle haykırdı resmen ben bir tırstım dedim abi noluyor arkadaşlarını çağır çocuk dedi gömeceksiniz ulan gömeceksiniz dedi.abi dedim sakin ol.baktım bu yerdeki taşı aldı mahalledeki inşaatın oraya gidip yeri kazıyor. koş lan dedi beni gömeceksiniz. tamam abi dedim gittim baktım uzaktan hala kazıyor. beyler içim parçalandı amk sonra mahalledekilerle toplanıp sakinleştirdik falan. muzo reyiz dün beni çok hüzünlendirdi lan üzüldüğüm bazı gibten şeylere üzülmemem gerektiğini anladım sizinle de paylaşmak istedim