yapmanız gereken tek şey inanmaktır.

inanmak.

zaman kaybetmeyin, hayat gelip geçiyor, mutlu olmak iyi hissetmek sizinde hakkınız



hislenmek duygusallık değildir
Kim ne yaparsa yapsın, ister bilsin, ister bilmesin, ister rüyasında, ister uyanık olarak yapsın, her varlığın yeryüzünde kendine has bir vazifesi vardır. ister inanın ister inanmayın benim anladığım kadarıyla bu dünyadaki herşeyin ama herşeyin en ufak şeyin bile bir anlamı var ve sizlerinde öyle. ancak Bu vazifenizi nasıl yerine getireceğiniz sizin tercihiniz. nasıl yaşayacaksın?
insanın önce idrakini, anlayışını, sezgisini karartan, kapatan örtülerden, perdelerden kurtulması gerekir. yanlış anlamayın Güzel bir müzik parçası karşısında gözlerinizin yaşarması ya da seyrettiğiniz bir filmde, gerçekten bir sevginin, merhametin, insanlık vazifesinin uygulanmasında ortaya çıkan yüksek heyecandan dolayı gözlerinizin yaşarması duygusallık değildir. Burada siz, o hale, o heyecana iştirak ediyorsunuz. Bırakın gözleriniz yaşarsın. ama sen bile bile gidip hüzüne sahip melodisi olan müziği dinlersen kendini o duyguya sokmaya çalışırsın bu mal oğlu mallıktır. kendinizi kurban rolüne sokmayın çok alıştınız buna sürekli yapıyorsunuz. sürekli birşeyleren şikayet ediyorsunuz.

çirkinliğinizden
yalnızlığınızdan
parasızlığınızdan
amsızlıktan
hayatın zorluğundan vs

her şikayet, zihnin ürettiği ve sizin tamamen inandığınız bir hikayedir.
hayvan gibi başlık kasıyorsunuz dertlerinizi yazıp duruyorsunuz.
lütfen bana var olduğumu, önemsiz olmadığımı söyleyin der gibisiniz.
artık yazmayın. artık üzücü hikayeler yazıp durmayın. hayat tarafından haksızlığa uğramış bir tek sizler yoksunuz. milyarlar var. hepimiz buraya rızamız olmadan geliyoruz. bu hayatın kanunudur. bunu kişiselleştirmeniz çok saçma.

reklamcılar gibi konuşayım mı

huzurlu, mutlu olabilmeniz için önce hayatınızda olması gereken bazı şeyler mi var? bunun henüz olmaması sizi üzüyor mu? belki de bu üzüntünüz sayesinde sonunda olur dıbına koydumun salakları :d.