"Kaç kere diyeceğim lan size bahçede futbol oynamayacaksınız diye!" Yine bir pazartesi sendromu. Teneffüste maç yaparken alt kattaki sınıflardan birinin cdıbını kırmıştık ve müdür beyin odasında beşimiz ip gibi dizilmek suretiyle günlük azarımızı işitiyorduk.
"Hocam bir şey sorabilir miyim?" Gökhan işaret parmağını ilkokullu bir çocuk gibi havaya kaldırdı.
"Soramazsın lan."
"Aaa, hayatını bilime adamış bir bilim insanı, müdürlükte master degree olmuş saygıdeğer hocamız, yılların eskiteme-"
"Kes sesini lan! Sordurmuyorum işte. Soramazsın." Gökhan sorduğu sorularla her defasında müdürü delirtirdi. O yüzden o anda kıpkırmızı olan suratıyla çocuk gibi omuz silkerek, inat ediyordu müdür.
"Hocam bu okulda teneffüslerde ders çalışmak yasak mı?"
"Ulan sana soramazsın demedim mi ben dingil!"
"Aşk olsun sayın ve saygıdeğer hocam. Lütfen soruma cevap verir misiniz?" Gökhan'ın numaradan müdüre böyle yavşakça davranıp sonunda O'nu delirmesi artık bir Gökhan klasiği olmuştu. Biz ise, gülmemek için kendimizi zor tutan suratlarımızla müdüre bakmamaya özen göstererek öylece dikiliyorduk.
"Beden dersi de bir ders değil mi? Neden futbol oynamak yasak olsun teneffüslerde? Hocam yoksa siz, ders faşizanlığı mı yapıyorsunuz? Ders ayrımcılığına girer bu!" O an emin oldum, bu Gökhan'ın beynini ters takmış olmalılardı. Elimi ağzıma kapattım güldüğümü çaktırmamak için. Müdür birkaç saniye kıpkırmızı suratla Gökhan'a baktı.
"Çıkın gidin lan. Çıkın gidin! Sinir hastası ettiniz beni şu üç yılda! Defolun!"
• **