Alilerin dairenin kapısına geldiğimde, nefes nefeseydim. "Hamlamışım," dedim yüzümü buruşturup sırtımı kapıya yaslarken. Nefesimi düzene sokmaya çalışırken, tersten kapıyı tekmelemeye başladım. Daha üçüncü tekmemde kapı açılınca, kendimi geri çekme şansım olmadığı için içeri doğru düştüm. Ali'nin kollarına... "Bir kere de normal bir giriş yapsan keşke" dedi gülerek. Ben kollarında debelenirken, omuzlarımdan tutup doğrulttu beni. "Kapının arkasında mı bekliyorsun anlamadım" deyince güldü sadece ve eliyle geçmemi işaret etti. "Bugün bir tuhafsın ha," diye homurdandım yanından geçip salona doğru yürürken. Ali de takip etti beni. Kapının tam önüne geldiğimizde her zaman sonuna kadar dayalı olan salon kapısının kapalı olduğunu görünce, biraz şaşırıp Ali'ye çevirdim kafamı tek kaşımı kaldırarak. O ise, benim şaşkın suratımdan zevk alıyor gibi güldü yine. Sonra benim yanımdan kolunu uzatarak salon kapısını açtı ve ben ne olduğunu anlayamadan beni içeri ittirip kapıyı üzerime kilitledi.