okudum panpa eline, beynine sağlık.
ama gel gör ki yine dine referans vererek açıklıyosun olayları. inanç bazında temellendirdiğin "gerçekleri" kanıt diye sunduğunda "haklıyım çünkü inandığım şeyler öyle söylüyor"dan öteye gidemiyo. neyse bu mantıkla (benim mantığımla) her şeye şüpheci yaklaşmak gerekiyo ve olay tıkanıyo. ama inandığın (bildiğin, gözlemlediğin değil, inandığın) şeylerden referans alınca da tıkanıyo. iki ucu taklu değnek *
neyse ben zaten tartışmayı din tartışmasına çevirmek üzereymişim, fazla ilerletmeden noktayı koyalım. dini de ateizmi de fazla kaçırmamak lazım!

cidden, insanları "doğru"ya, "iyi"ye yönlendirmeye çalışmak iyi niyetli bi davranış ama onun ötesine gerek yok bence. din insanla tanrı arasında kalmalı.

31 konusunda ise, evet zararlı ama gerçeğini yapabildiğin sürece yapmak lazım. öbür türlü evlenene kadar / belli bi yaşa kadar sevişmemek, ömrün boyunca tek bi insanla sevişmek vs. de belli zararlara sahiptir eminim ki.

aha bak gördüğün gibi konuşarak, tartışarak kendi doğrularımızı bulabiliyoruz. şunu gibin, bunu yalamayın diye bizi kontrol etmeye çalışan her türlü inanç sisteminin arkasında art niyet ararım ben. kimine göre tanrı, kimine göre doğa, bize konuşma, düşünme, yorumlama yetisini verdiyse doğruyu bulmanın tek yolu onu kullanmaktır. ki o bile çoğu zaman yetmezken, yüzyıllar öncesinden kalma bi kitaptan doğruların yüzde kaçına ulaşabiliriz ki?