Taktım kulaklığimi, denizi ve karı izliyordum.Kar denize düşüyor ve yok oluyordu, benim de yok oluşum gibi... Bir an gözümden damlalar süzülmeye başladı. Neden diye sordum, neden Benimleyken onu seçti? Düşündüm, saatlerce oturdum. Saat 11 e kadar seyrettim, düşündüm.Soğuktan titriyordum, ellerimi sıkmaya çalıştım olmadı. ölüm umrumda bile değildi, zaten yaşamıyordum. Ayağa kalktım, yavaş yavaş yuruyebiliyordum. Telefon çaldı, elime aldım "Sevdam" arıyor. Değiştirmeyi bile. Unutmuşum,en başta hayal sandım.Ama değildi, iyiki de değildi.Zar zor açtım telefonu
-Ne var
+Nerdesin sen
-ilgilendirirmi
+Tabiki ilgilendirir, senin diğer yarın kaybolsa endişelenmezmisin?
-Benim diğer yarım zaten beni yolda bıraktı
+Hiç kimsenin seni bıraktığı yok, asıl sen beni bıraktın.
-Beni bunun için mi aradın
+Hayır merak ettiğim için
-Yanliz başıma denizi seyrediyorum, kaybolan yarımı özleylek
+Ben seni seviyorum anla artık
-Görüşürüz kendine iyi bak
+Kapatma Lütfen bırak da anlatayım, yarım yaşayamıyorum.
Telefonu kapatıp cebime attim, belki seviyordu belki numara yapiyordu, bilmiyordum.Tek bildiğim onsuz olamadigimdı. Saat 1 olmuştu yaklaşık 7 saatir oturuyordum,eve doğru yola çıktım. Kapıya yaklaştığımda...