düşünsene bir avmdesin karınla el ele dolaşıyosun bir köşeyi dönüyorsunki karşında... Evleneli pek olmamış hafif kilo almış göbeği çıkmış, belli ki hamile, mutlu gözüküyor gibi ama içinde saklardı zaten her üzüntüsünü, kocasına bakıyorsun maddi anlamda senden çok daha zayıf bir adam maddiyata her kadın önem verir demek başkasını bulamadı diyorsun kendince. Yavaş yavaş adım adım yaklaştıkça kafasını kaldırıyor göz göze geliyorsunuz normalde gözlerini kaçırırdın ama onu lise de ilk gördüğün zaman da bu geçerliydi ve o zaman da gözlerini kaçıramamıştın. O an hala güzel diyorsun içinden tabi ya neden güzel olmasın şunun şurasında ne kadar zaman oldu ki görüşmeyeli 5 yıl mı 6 mı? Kocası vitrinlere bakarken o şaşkın bir şekilde sana bakıyor gözleri büyümeye başlıyor bir an için acaba tanıyacak mı diye düşündüğün için kendini aptal hissediyorsun elbette tanıyacak ilk aşkımsın ve son aşkım olacaksın demişti sana unuttun mu? Ama, sen de ona söylemiştin bunu. E o zaman bu yanımdaki kadın kim diye düşünüyorsun cevap kesin: "Karım." Elinden tutuyor olması gereken kişi 20-30 adım ötende başka bir adamın elini tutuyor diye düşünüyorsun bir an ama sonra kendinden utanıyorsun. Adımlar atılmaya devam ediliyor hala bakışlarınızı çeviremediniz karın elinden seni sürüklüyor onu da kocası yönlendiriyor belli ki aksi takdirde üstüne üstüne gelemezdi değil mi utanır o her zaman. Derken karın kolunu çekiştiriyor sana sesleniyor olmalı kafanı hemen çeviriyorsun anladı mı acaba. "Efendim."diyorsun "Nereye bakıyorsun öyle?" diyor. Verecek cevap bulamadan yan yana geliyorsunuz kafanı kaldırıyorsun sana bakıyor gülümsüyorsun: "Aaa! Naber ya?" bunu söylemenle artık geri dönüşü yok kocasının eli sıkılacak o senin karının elini sıkacak tanışacaklar "Karım hatırlayacak mı yada onun kocası biliyor mu?" diye düşünürken sen ufak bir konuşma sohbet edilecek sonra hadi iyi gezmeler denilip ayrılınacak. Nitekim öyle de oldu arkanda kaldı şimdi kocası o ve bebekleri.