Oturuyoruz, tipik ergen muhabbetleri seni seviyorum falan filan.gel sakin bi yerde oturalım dedim. Gittik oturduk bi yere.
-Geçen gün merdivende sanki bişey soylicektin ama söylemedin
+Yoo yok öyle bişey sana öyle gelmiş
-Bana sakın yalan söyleme ne olursa olsun doğru söyle
+Aslında bişey var ama ya aramizı bozarsa ben seni kaybedemem
-Anlat dinliyorum
+Ben seninle çıkarken aynı zamanda alican ile çıkıyordum,ama brn hep seni seviyordum sadece sana söyleyemedim.
Sanki Kafamdan aşağı kaynar su dökülmüştu, yüzüm düştü aslında bende onu aldatmış tim ama ben söyleyemedim çünkü onu üzgün görmek gözlerinden düşen bir damla yaş beni paramparça ederdi.O an çok sinirlendim:
-Ayrilalim
+Hayır, asla olmaz ayrıldım ondan zaten senin için
-O zaman geri dönmen zor olmaz.
Deyip kalktım, elimden tutmadı geri dön demedi, keşke deseydi ama demedi. Yağmur başladı, sanki yağmur benim yerime ağlıyordu. içim paramparçaydı,iki damla süzülen göz yaşım, yağmura karışarak yok oldu. Rana belki çok mutluydu, amacı da buydu ama ben perişandım, gözlerim 2 çeşme gibiydi.Eve vardım girdim anahtarla, direk yüzümü yıkamaya girdim, kipkirmiziydi kan dolmuştu. Babam Kapıda ydi, gözlerimi gördü:
+Oğlum bu hal ne noldu?
-Bişey yok baba yağmurdan dir heralde
+Yalan bile söyleyemiyorsun, hadi anlat bana noldu
-Baba şimdi konuşmaşak, biraz yanliz kalmam yeterli. Toparlaninca anlatırım dedim.
Girdim odama bomboş duvarı seyrettim saatlerce uyumadım gece,ne annem ne babam rahatsız etmedi. Sadece duvarı seyrettim, yaşadıklarımız sanki duvardaydi onları seyrediyordum,bir gülup bi ağlıyordum.Son sahneye gelince dayanamadım ve kalktım ama aklımdan gitmiyordu, baktığım heryerde herseyde o vardı...