Yarım kaldık, yarım bırakıldık be beyler. Her seferinde de pişkince özür dileyerek gittiler. "Özür dilerim, seni daha fazla üzmek istemiyorum, hoşçakal" diyerek. Ne yapmıştık ki biz? Çok mu şey istemiştik? Yaklaşık bi saat önce bende tam anlamıyla yarım kaldım. Seviyordum, seviliyordum ama beni yarım bıraktı gitti. Ya da sevildim sanmıştım, bilmiyorum. Giderken de "Elbet birisi seni tamamlar." dedi. Evet bunu dedi. Özür diledi son kez, ve onca anıyı hiçe sayarak gitti. Hoşçakal da demeyi unutmadı. Gitme kal diyemedim. Demek istedim, hemde çok istedim ama demedim. Hoşçakal demekle yetindim. Belki de hayırlısı buydu bilmiyorum ama güzel bir darbeyle bir yarımı kaybettim, o kesin.

Son olarak, L&M den bir kesit paylaşıp gidiyorum beyler.

" Tam böyle her şey tamam diyorsun, benim hayatım iki kişilik diyorsun ve iki kişilik düşünmeye başlıyorsun, ama sonra ne oluyo biliyo musun? "Gidiyor" Böyle dral dedenin düdüğü gibi kalıyorsun. Şimdi o gidiyor ya, ikiden bir çıkınca ne kalır? Bir kalır değil mi? Öyle değilmiş işte, yarım kalıyormussun... " -iskender Baba

Yarım kalanlar olarak, hepimize iyi geceler beyler...