Lakin dinimin sınırlarını da iyi bilirim, izin olan raddeye kadar atalarımla övünürüm, islam sancağına nasıl sarıldıklarını coşkuyla dört bir yanda anlatırım. Onları yad ederim, bunun hiç bir yerinde ırkçılık yoktur.
Yüzyıllar boyunca islamın koruyuculuğunu yapmış, kanıyla canıyla vatanını korumuş ecdadımız var. Allahu Teala’ya binlerce kere şükürler olsun ki böyle bir ecdada sahibiz.

Bu ecdadı sevmek ırkını sevmek mi ırkçılık sayılıyo

selefiliği kendi gibi düşünmeyen herkesi kâfir olmakla suçlamak zannedenler var ırkını sevene ırkçı/kâfir gözüyle bakan bu insanlara şu hadise iyi bakmalarını öneriyorum
Vasile b. El-Eska’ anlatıyor: Hz. Peygamber (a.s.m)’e “kişinin kavmini sevmesi asabiyet/ırkçılık sayılır mı?” diye sordum. “Hayır, kişinin kavmini sevmesi asabiyet/ırkçılık değildir. asabiyet/ ırkçılık, kişinin kavminin yaptığı zulmüne yardımcı olmasıdır.” diye buyurdu. (bk. Ahmed b. Hanbel, 4/107; Mecmau’z-zevaid, 6/244).

Bu hadisi de gördükten sonra bana kâfir diyenin kendi kâfirdir.

Rasulullah (s.a.v.): “Herhangi bir kimse, din kardeşine “Ey kafir!” derse, bu tekfir sebebiyle ikisinden biri muhakkak küfre döner. Eğer o kimse dediği gibi ise ne ala. Aksi takdirde sözü kendi aleyhine döner.” buyurdular. (Müslim 1/319)