hiçbirimizin telefonunda flash yoktu zaten o zaman çok yaygın değildi bizde parlaklığı sona alıp ekranın ışığıyla aydınlatmaya çalışıyoduk ama sadece adım attığımız yeri görebiliyorduk. Ben çok korkmaya başladım sürekli değişik sesler geliyordu ‘’hadi olum dönelim lan korktum ben’’ dedim. Zaten küçüklüğümden beri hep korkak biri olmuşumdur cinlerden falan hepsi huur çocuğu din hocam ve mahalledeki abiler yüzünden neyse canerde ‘’aynen dönelim artık bende yavaştan tırsmaya başladım’’ dedi . sonra buğra ‘’nolcak olum cinlermi çarpcak hadi çarpsın da zaaa xd tarzında birşeyler söyledi dıbını gibtiğim atayiz bir bintir. Tam bunu dediği anda uzaktan bi köpek havladı biz zaten patlamaya hazır silah gibiydik köpek sesiyle ışığa doğru bir depar attık ben hayatmda böyle hızlı koştuğumu hatırlamıyorum koşarken buğrada arkadan ‘’lan mallar köpek ebesininkinde neyden kaçıyosunuz xd xd’’ diyip gülüyordu. Biz o gazla taa mezarlığın çıkışına kadar koşmuşuz haberimiz yok . Bekçi bini yine camdan çıkardı kafayı ‘’noldu lan akrabalarınız ayaklandımı, gidin yatın saat oldu 12 amk veletleri’ dedi sonra hunharca güldü muallak . Bizde buğrayı bekliyoruz hastanenin bahçesine dönücez sigara içmeye, bir süre sonra buğra mezarlığın ışıklı ana koridorunda gözüktü kafası yerde yavaş yavaş yürüyordu. Yavaş yürümek hiç huyu değildir 1.90 boyu var ve her zaman adımlarını büyük ve hızlı atardı bi garip gelmişti ama paranoyak bin abartma derler diye bir şey demedim…