*
deli gibi bağırıyordu bunları anlatırken,
cemil usta bile giremedi araya.
-bende bıraktığın bu kadar iz varken öylece çekip gidebileceğini mi sanıyorsun ha? dedi
-gidicem abi. dedim
-göndereni gibsinler, abini gibsinler, hadi bakalım. dedi
ağlıyordum.
hüngür hüngür ağlıyordum.
-ne o, şimdi de kız gibi ağlıcak mısın ha? de kendisi de ağlamaya başlamışken.
-sen de ağlıyorsun. dedim
-ağlamıyorum lan ben, kancık mıyım ben senin gibi ağlıyım, ben gitmeye, ben kaçmaya çalışmıyorum ki ağlıyım, ben senin gibi kahpe miyim ulan diyerek bağıra bağıra ağlıyordu emrah.
onu hayatım boyunca ilk defa böyle gördüğüm için o an yaşadığım acının tarifi yoktu.
-hoşçakalın. dedim onlara 1 defa bile sarılamadan.
-bak hala ne diyor ya. diyerek üzerime çullandı emrah.
ama bu sefer tartaklamıyor hiç acımadan vuruyordu.
karşılık vermedim.
hırsını başka türlü çıkartamayacağını bildiğim için gerekirse oracıkta ağzımı yüzümü kırmasına izin verebilirdim, ama cemil usta izin vermedi buna.
araya girdi.
tuttu emrahı.
-usta bırak. dedi emrah.
-dur emrah. dedi cemil usta.
-usta gidicem diyor ya, bi şey de ya usta. dedi çocuk gibi ağlayarak emrah.
çaresizce şikayet ediyordu çocukken bile yapmadığı gibi şimdi beni cemil ustaya.
-bırak gitsin evlat. dedi cemil usta emrah'a.
hepimiz pür dikkat kesildik.
son noktayı her zaman olduğu gibi yine cemil usta koyacaktı.
-giden dönmez geri evlat. herkes yarın bi şeyini kaybedecek sende. ben oğlumu kaybedeceğim. oğlum mutlu olacaksa ben varım evlat. var git yoluna. bak bir güzele sataştın için yandı, içimizi yaktın. gittiğin yerlerde kimseye sataşma emi evlat. dedi cemil usta bana sımsıkı sarılırken.
bunları yazarken gözümden akan yaşların bile tarifi yok ki size o anı nasıl anlatayım.
içim yanıyordu.
bu kadar zor olacağını bilemedim.
sonra gamze sarıldı göz yaşlarıyla bana.
-kendine iyi bak. diyebildi sadece.
-birbirinize iyi bakın. dedim emrah'ı kastederek cemil usta'dan bile çekinmeden.
emrah'a baktım. o bakmadı bana. uzaklara doğru bakıyordu.
bu siniri çok zor çıkaracaktı, bana atmış olduğu yumruklarla sadece prova yapmıştı.
ama yapacak bi şey yoktu.
cemil ustanın da dediği gibi,
bazı şeyler sadece öyle olması gerektiği için öyle oluyordu.
-abi. dedim emrah'a.
-bakmadı emrah.
-abi ben bu yola baş koydum, çok acılar çekerek gidicem abi, sen istesen de istemesen de gidicem. denedim abi, olmadı. yandım. zor durdum ayakta. ablama vermiş olduğum bi söz var abi, eğer gitmezsem tutamam o sözü, eğer kalırsam yanarım burda, gözlerinizin önünde ölürüm, inanırım eylül'e, kapılırım aynı yalana ve her gün ölürüm abi ve bir ölüden vermiş olduğu sözü tutmasını bekleyemezsiniz abi. beni güle oynaya gönder demiyorum abi. istesen de yapamazsın, o gösterdiğin, göstermediğin izlerden bi o kadar da bende var. benim için kolay mı sanıyorsun. son defa sarıl şu kardeşine. bir de sen öldürme be abi. dedim
cümlemin bitmesiyle emrahın yaşlı gözlerle dönüşü bir oldu.
sımsıkı sarıldı bana. "kardeşimmm" diyerek sarıldı bana. uzun süre kaldık öyle.
"kendine iyi bak, umut'a iyi bak" diye diye ayrıldı sonra.