bir keresinde avcılardan binmişim otobüse her neyse ayaktayım. otobüsün orta kapısının yanında duruyorum elim demirde tutunuyorum bir baktım otobüs durdu ne inen var ne binen ilkten anlamadım şaşırdım. sonra bir başka durakta yine durduk şoföre döndüm dikiz aynasından bana bakıyor bende ona baktım böyle ne var gibisinden. daha sonra başka bir durakta durduk en sonunda şoför "gardaşım inmeeceksin nie basyorsun dümeeye" şöyle biraz soluma bir döndüm malın teki eli düğmenin yanında bilerek veya bilmeyerek basıyor. tabi şoför böyle diyince bende "kaptan ben basmıyorum devam et." dedim. sonra o mala iki dakika tip tip baktım anladı zaten arkaya doğru usulca ilerledi.
şu küçük sulardan, 50 kuruşluk olanlardan satan bir satıcı çocuk biniyor otobüse durakta. otobüsün kalkmasına 3-4 dakika kalmış kalmamış. "su isteyen varmıı" diye soruyor. "soğuk su içen" 3-4 kişi alıyor ama arkalardan da biri, "bana da versene" diyor. ne yazık ki çocuğun elindeki sular bitmiş oluyor. çocuk, "getireyim abi hemen" diyor ve dışarı çıkıyor. o sırada durumdan habersiz başka bir çocuk giriyor otobüse. "su içeen" diye. sora sora geliyor, en son su bekleyen abiye geliyor ona da şans eseri "su veriim abi" diyor. abi: "yok ben başka birinden alacaktım, ona söz verdim, onu bekliyorum"

bazen insan, ne güzel insanların olduğu bir ülkede yaşıyoruz diye düşünmüyor değil.