kimsenin konuşmadığı konuşsa da sanki çocuk kandırır gibi basit oyunculuklarla rol yaptığı , dakikaları zor geçirirken 10 günün nasıl geçeceğinin düşünüldüğü , bir yanda da kendimi her şeye hazırlamaya çalıştığım günlerdi.
bu 10. gün ameliyatımın dikişinin de alınacağı güne denk geliyordu.. neyse dikişleri aldırmaya gittik. bantlar açıldı. haydaa.. eskisinin 2 katı bir şişlik. tabi bu kez lenf nodu değilmiş. normalde oradan geçecek olan lenf sıvısının ve doktorun söylediği bir kaç ıvır zıvırın daha birikmesiymiş.. diren taktılar. direni anlatmam gerekirse şişliği yardılar , makasla genişlettiler yarığı , içine iki ucu açık prezervatif gibi bi şey taktılar öyle bantladılar ordan akacakmış o sıvım.. kısaca musluk taktılar. bastırdıkça akıyor bi şeyler. çok da kötü kokuyor. her gün gidiyorum aynı işlem devam. sıkıyolar bastırıyolar akıtıyolar bi daha takıyorlar.. en son artık bugün takmadılar diren. gerisi kendi iyileşir diye.. sıra şimdi patolojinin asıl sonucunun geleceği süreçte.. az kaldı bakalım 8 temmuza. umarım bu başlıkta 8 temmuzda geçmiş olsun dilekleriniz tutar da bana da geçirdiğim bu dönem , hayatta dert sandığımız bir çok şeyin aslında hiçbir tak olmadığını , gelip geçici olan her şeyin çok da önemsenmemesi gerektiğini ve insanların sorunlarını küçümsememek gerektiğini öğrettiğiyle hayra vesile olarak kar kalır.