abimin yatağı kanlar içindeyidi, yerler kıpkırmızı olmuştu. hatta ufak çaplı bi kan gölüne benziyodu. 10sn kadar baka kaldık sonra babam yürek yemişcesine abimin yanına doğru yavaş adımlarla yürümeye başladı. abim yatağının içinde tepiniyodu. elleri ve tırnakları kana boyanmıştı. ama abime dikkatlı baktığımda tek bir yara dahi yoktu. yengengeme baktım o hala uyuyordu işin tuhaf kısmı ondada tek bi yara görünmüyordu. o zaman bu kadar kan kime aitti. babam abimi sakinleştirmeye çalışırken usulca yengeme yaklaştım ve yenge dedim. gözlerini kısık bi şekilde araladı durdu mu? dedi bana. yengemi dövdüğünü bu yüzen yengemin bilincinin aksadığını ve hareket edemediğini düşündüm.
kolunu yavaşça omzuma doladım ve onu kaldırmayı denedim. ilk denemede olmayınca "hadi yenge biraz zorla kendini" dedim, tekrara denediğimde hafifçe yataktan doğrulmayı başarmıştı. o sırada abim tepinmeye ve babamda onu sakinleştirmeye devam ediyordu. tekrar hadi diyince bu sefer yarım yamalak ayağa kalmayı başardı.
üzerindeki yorgan yavaşça yere düştü ve cıvık cıvık bi ses duyuldu.
yorganla birlikte yengemin delik karnından bağırsakları da düşmüşmüştü.